Vertrek en aankomst in Qatar van Reinier

Dagboek aflevering 1: 30 april tot 2 mei

Dit dagboek gaat over ons avontuur in Qatar. In april 2010 vertrok ik, Reinier, naar Qatar, en in juni komt Jolynn ook lekker mee!
Eerst moet ik dus in mn eentje nogal wat dingen regelen en opzetten, en het verhaal begint dan ook op 30 april 2010 in Manchester…

Deze eerste dagen van het verblijf in Qatar, en de laatste van het vertrekken uit Engeland, zijn eigenlijk als een waas voorbij getrokken… Wat waren er veel dingen te doen, en veel dingen om aan te denken. Dingen die allemaal goed moesten gaan, anders had ik meteen toch een groot probleem..!! Daarom voel ik nu soms alsof ik zelf niet helemaal bij geweest ben, maar dat ik nu ineens in Qatar zit. Een heel onwerkelijk gevoel, haast alsof je niet de kans hebt gehad om het bewust mee te maken.

Maar, ik verwacht wel dat dat gaat veranderen. Het is uiteindelijk eigenlijk allemaal heel erg goed gegaan, ik heb de dag nadat ik vertrek, het huis uitgehuurd staan, dus dat kan eigenlijk niet beter. Al mn eigen spullen zijn al uitgezocht, zodat ik voor cargo de komende 2 jaar helemaal niet terug hoef naar Manchester. Daarin lijk ik wel de enige te zijn, want alle anderen doen dat later nog wel, blijkt.

De vlucht heen was prima geregeld, ik had 63 kilo baggage en dat mocht allemaal zo mee, plus een lekkere vol elektrisch verstelbare stoel in de business class op de A330. En een stuk of 100 films om uit te kiezen als inflight entertainment.

Netjes op tijd kwamen we aan, werden we door de douane geloodst, en kochten we meteen maar een lokale simkaart voor de mobieltjes. Ook errug handig!

Daarna in een bus van de airline gesprongen, zo naar het verblijf gereden, wat een mega hotel blijkt te zijn, met daarin 3-slaapkamer appartementen voor permanent verblijf. Errug mooi, maar ook errug hotel-achtig en beschut. Ik ga dus gauw zien te regelen dat ik naar Ain Khalid kan verhuizen, daar is de opzet veeeel aangenamer, ook al zijn de appartementen kleiner, en de straten veeeel drukker!
S Avonds nog met wat collega’s gekletst en een berg info gekregen, uiteindelijk rond half 1 naar bed.

De volgende dag was aardig relaxed, ik kreeg een rondleiding van een jongen die al hier was, met een bezoekje aan Villagio, 1 van de grootste winkelcentra hier, met een vaargeul erdoor heen waar venetiaanse bootjes je rond kunnen varen. Eerste boodschappen gedaan, dik onder de indruk van al het verkeer, de grote, bijna allemaal nieuwe auto’s, en de dikke Hummers die overal rondrijden.. ;-) Terug naar het appartement al gauw weer vertrokken voor een wandeling langs Al Corniche, de boulevard langs de Perzische Golf met aan de noordkant het indrukwekkende stadscentrum. Meteen een boottochtje gedaan en daarna in een mall wat local fastfood gegeten. Lekker hoor!
Daarna met de taxi weer terug, die overigens maar 2 euro kostte, en lekker slapen. Op zondag begon het om 9 uur en dus moesten we op tijd naar bed, wat niet heel erg goed gelukt is, uur of half 1.

De volgende 3 dagen waren introductiedagen, en die zijn allemaal prima gelopen. Er moet veel papierwerk geregeld worden, zoals visums, foto’s, uniform, security passes, accommodatie info, etc etc. Alles is ondergebracht in aparte villa’s die hun eigen afdeling herbergen. Logisch eigenlijk en duidelijk. Wel moeten we steeds op elkaar wachten, maar dan is er mooi tijd om bij te praten. Na 3 dagen daarvan, hebben we nu onze roosters, de meeste manuals van het betreffende vliegtuig,en is de aanvraag voor het verblijfsvisum in gang gezet. Het lijkt erop dat ik over een maand of twee al mn training en sim sessies gehad heb, en op de A330 in het echt kan gaan vliegen. 14 sectors zijn genoeg om afgetekend te worden.
Elke dag zijn we rond 3 uur wel klaar, en is er dus mooi even tijd om aan het zwembad te liggen. Heerlijk warm is het buiten elke dag, en op dinsdag begon ook de zon zich te laten zien. Alleen jammer dat het zwembad, door de mega highrise gebouwen, maar van 10 tot 13 uur in de zon ligt, en daarna in de schaduw verdwijnt. Wel veel minder kans op verbranden zo!!!

Morgen woensdag is een dagje vrij, en dus hoop ik dan een lokaal rijbewijs te kunnen regelen, zodat we een auto kunnen huren met een groepje. Vanavond eten we met zn allen bij Stewart, die enthousiast spaghetti bolognaise voor iedereen ging koken. Heerlijk toch!
Wie weet gaat het vanavond nog lukken om in Ain Khalid Gate te kijken, een jongen uit de cursus heeft daar een vriend zitten. Ik ben heel benieuwd!